تاريخچه ي رمانتيسم
مكتب رمانتيسم در آغاز جنبشي هنري بود كه از فرم هجدهم و نوزدهم شروع شده بود. مكتبي است كه در ادبيات و موسيقي و نقاشي و هنرهاي تجسمي نمايان مي شود. اين مكتب در بردارنده ي جنبه هاي احساسي و ملموس در ادب و هنر مي باشد. هنرمند رمانتيك فارغ از قيد و بندهاي كهن و كلاسيك به محقق شدن ايده ها و اهداف و آرمان هاي خود در آثار خويش مي انديشند. رمانتيك ها در برابر خرد محوري مي ايستند. و به احساسات و عواطف خويش بهاي بيشتري مي دهند.
جلوه هاي مكتب رمانتيسم
مكتب رمانتيسم در جهان امروز جزو مكاتب ادبي به شمار مي آيد. مبناي اين مكتب تخيل فردي و خلاقيت مي باشد. رمانتيسم بر اساس تخيل است. اين مكتب در مقابل مكتب كلاسيسم به وجود آمده بود. شاعران و نويسندگان بسياري در غرب و جهان عرب و ادب فارسي به اين مكتب روي آوردند. در فرانسه بنيانگذار مكتب رمانتيسم ويكتورهوگو بود و اشخاصي همچون ژان ژاك روسو، شاتوبريان، لامارتين، استاندال، الكساندر دوما از پيروان اين مكتب بودند. در آلمان گوته و شيلر از شاعران رمانتيك بودند. در روسيه پوشكين و در انگلستان وردزورث … رمانتيسم به احساس هنرمند و فرديت گرايي و اميال ذهني هنرمند و عدم پيروي از فوانين كهن و ثابت و فرار از واقعيت ها و آزادي هنرمند اهميت مي دهد.
جلوه هاي رمانتيسم در ادب ايران
جلوه هاي مكتب رمانتيك در ايران را بايد در اشعار غنايي آن جست و جو كرد. جلوه هاي مكتب رمانتيسم در سبك خراساني بسيار ناچيز است. از آن رو كه سبك خراساني بر پايه ي عقل و خرد بنا شده و مي توان از آن به عنوان دوره ي «كلاسيك» ادب پارسي نام برد. جلوه ادب غنايي ما در سبك عراقي است. دكتر سيروس شميسا در كتاب انواع ادبي در ادامه ي سخن فوق چنين مي گويد: «(شعر سبك عراقي) از نظر فكري، شعري درون گرا و به اصطلاح سوبژكتيو است. زيرا مسائل دروني مطرح مي شود. معمولاً غم گراست نه شادي گرا، همان طور كه عشق گرا است نه عقلگرا. از نظر ادبي بيشتر به قوالب غزل و مثنوي و رباعي است. اغراق و توصيف دارد و سرشار از صناعات بديعي و بياني است.».
رمانتيسم اجتماعي
فرديت رمانتيسم در نهايت تبديل به «من» اجتماعي مي شود و ديگر شعر حول و حوش مسائل خصوصي و احساسات دروني شاعر نمي گردد. مسائل روزمره زندگي شعر مي گردند. اگر در دوره بعد از رمانتيك تخيلي هست، عمدتاً تخيلي است در ارتباط با واقعيات جاري زندگي. اگر ملالي هست، ملال و رنجي است كه اجتماع عصر درگير آن است، نه يك نفر، و اگر حساسيتي به چشم ميخورد، حساسيت شاعر در مقابل رنج ها و آلام مردم و جامعه است، نه رنج هاي عاشقي درمانده و شكست خورده…
- یکشنبه ۱۰ آذر ۹۸ ۱۵:۵۰
- ۷۱ بازديد
- ۰ نظر